Het is 32 dagen voordat we weg gaan, het wordt steeds spannender. Eerst besefte ik me het nog niet zo goed dat ik wegging, maar nu dat het steeds dichterbij komt doe ik dat zeker wel. Ik merk het eigenlijk wel aan alles, het is nu ook heel erg zo dat ik merk wie mijn echte vriendinnen zijn en wie niet. Veel mensen en kinderen begrijpen niet dat ik het soms heel moeilijk vind dat ik wegga. Het is vooral zo dat ik mijn vrienden en familie heel erg ga missen, ondanks ik gewoon Skype en ander contact kan houden vind ik dat gewoon nog steeds heel moeilijk. Er zijn nu ook veel meer mensen en kinderen die naar mijn reis vragen of juist dat zeggen ''ik ga je gewoon verstoppen zodat je niet weg kan gaan" dan moet ik altijd wel lachen.
Ik vind het wel steeds moeilijker worden op bepaalde vlakken bijvoorbeeld met Ballet. Ballet doe ik al sinds dat ik heel klein ben, het is echt een hele grote hobby van mij. Ik kan natuurlijk onderweg geen les krijgen dat geld ook voor Gitaar waar ik op zit. Dat ga ik wel heel erg missen, maar ik blijf natuurlijk wel gewoon oefenen.
Ik vraag me ook best wel veel af hoe het gaat zijn volgend jaar, het is natuurlijk heel erg anders dan hoe het nu is. Ik heb gewoon zoveel vragen die nog door mijn hoofd gaan die ik wil weten! Het komt gewoon zo dichtbij allemaal, ik denk ook heel veel na over hoe het gaat zijn. Misschien moet ik dat wel helemaal niet doen en het gewoon laten gebeuren...... maar daar is het gewoon te spannend voor.
